Bir kapı aralanıyor .
Dizlerime kadar çamur yol .
Nerede bu dağlar , kimin feryadı ?
Bu ses ; hangi insan evladı ?
Bir kapı aralanıyor.
Yüreği ufak bir kızın ağzından
Ezelinden yazılmış ince bir köprü.
Teslim oluyor ; gözünü kırpmadan.
Bir kapı aralanıyor .
Ortalık toz , duman !
Koca bir adam yanaşıyor .
Sıkıyor kemiklerini , duruyor zaman.
Sonra kapanıyor kapılar .
Ardında hayali beyaz gelinciklerin,
Rüzgarda dahi tütmüyor kokusu;
Ah sızlatsa yüreğini geceleyin.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder