han

Dizlerimin üzerinde bütünleme çaresizliğim ,
Avucumda sıktığım toprak ;
Fırlatıyorum mavi kamçılı sulara
Yarısı kara , yarısı ak .
Tanımıyorum .

Göğün pamuk balkonlarından seyret;
Mevsim vaad etmeden açan çiçekleri,
Yer yer çamura bulanmış cesaret;
Koparmaya çelimsiz elleri,
Tanımıyorum .

Gözleri sana benzeyen bir şehirden bak;
Göremediğini anlat , plaktan bir türküyle .
Binaları , kayalarıyla büsbütün parlak.
Ver elini , elimi görsün dünya gözüyle .
Ama tanımıyorum.

Bir derin uykuda kalmış gemiler ,
Sendelen ! Bir bu yandan öteki ana...
Ne köşesinden tutsam su almış beş beter .
Battığı meçhul , zaferleri kıran kırana...
Ama , seni tanımıyorum .