korkusu

Anlam veremediği düşünceleri dönüyordu kafasında
Kendiliğinden gelip oturmuyordu ya ..
Elbette ki sebebiyeti belliydi
Tedirginliği beliriveriyor , istemdışı düşünmeden bi'anda çıkan kelimeler.

Onları geri çağırsa da diken olup dudaklarına batıyordu .
Kendini elleriyle tutabildikleriyle avutuyor .

Bir yandan en çok korktuğu şeyin başına geleceğini hissederek..
Çok zor .
Şimdiye dek hissettiklerinin arkasında durması , onlara inanması .
İnancını tam yitireceği her anda hislerinin bi tokat gibi yüzüne çarpması.
Onu korkutan şey yaşayacakları değil şimdiye dek yanılmadan yaşadıklarıydı oysa..
Önceden , imkansızlıklar dağ olmuşken hayatında ..
O anda bile korktuğu şeylerin ne kadar basit , ne kadar az olduğunun farkına vardı.
Şimdi ise kocaman korkusuyla her gece uykusuzluğunu çekiyor..
Belki de onu rahatlatacak tek bir sözcüğe tüm hayatını vaad biçiyordu .
Beklediği bi'şeyler hep olmuştu , sanki olması gerekenler sırasıyla onu bekliyor da 

sonunu getirecekmiş gibi hissetmekten kurtulamıyordu ...
Aslında bu yaşadığının adını koyuyor,onu tanıyordu .
Aşk'tı bu , ta kendisi..