Bazen herşey yolunda gitmeyebilir . Belki senin o mutlu olma anında.. O , onlar ağlıyor ?
Kadın iki kişiydi , iki kişilik gibiydi .
İçinde büyüttüğü eski romanın ara sokaklarından fırlamış ,
keşfedilmemiş güzelliğiyle bir kadın . Öylesine gaddar ki duygularını hissedemiyordu .
Ama asıl içinde yaşattığı masum , huzura aç , sabrlı , tüm doymuşluğuyla bir kadın .
Aslında hiç bi'şeyden tat alamamış , yaşanmamış saflığıyla , dokunulmamış teniyle parlak .
Hem hayal dünyasında , hem gerçekteydi .
Gerçeklere elini uzattığında tuz buz olacağından korkulu , hayır demeye çekimser .
Öylesine korkuyordu ki yalnız kalmaktan sığındığı tek yer hayal dünyasındaki yalnızlığı , kimsenin onu anlamayışlarıydı .
Etrafında bir yığın hayatlar , boşa kürek çekmiş duygular , sonuca varamamış ayrılıklar . Hepsinde birer birer ders çıkarıyor , yalnızlıktan korktuğu için kendini garantiye alıyordu . Sırtını tahta küreklere dayamaktan ziyade paslanmış demir kapılara yaslıyordu .
Kimi zaman kapıları kendi elleriyle açıyor , kimi zaman usulca aralanmasını bekliyordu . Yaşadıklarının soğukluğunu demir kapılardan alıyor , tahta küreklerden sırtına girmiş kıymıkları çıkarmaya elleri yetişmiyor , daha fazla büyüyemiyordu .
Sadece onun ellerinin kavrayabileceği şekildeydi hayatlar .
Ellerini açıp avuç içlerinde izlediği hayatın tanıklarını küçültüyordu .
İnsanlarını .. Sadece izliyordu .
Kendi ayaklarının üzerinde durabildiğini farketmek çoğu zaman onu özel hissettiriyordu . Belki de dünya sadece onun etrafında dönüyordu .
Duyguların boşa çekilmiş küreklerine takılıyor , bazen de ayrılıkları noktalandıran o oluyordu.
İçinde büyüttüğü ara sokağa ait kadın ağır basıyor , onu ele geçirmek istiyordu .
Asıl yaşatmak istediği kadının saf yönünü gülümseyerek sergiliyordu .
Kadın hem kadınlarını , hem hayatları kandırıyordu .
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder