Seni görünce yıllar eksiltiyor kendini
Utanıyor zaman dalgalanmaya
Dün gibi tazeler her biri
Okyanusta kum gibiler
Açıldıkça gözlerin uykundan kalkıp
Yazılacak şeyler hiç biter mi
...
Seni görünce martılar atıyor kendini
Utanıyor limanlar ıslanmaya
Ekmek kokuyor her biri
Kanatları tutuşmuş kavgasına
Mavilerde mülteci gibiler
Seni görünce bulutlar örtüyor kendini
Utanıyor yağmurlar yağmaya
Habersiz düşüyor her biri
Düşlerim sıkışmış beyazına
Gökyüzünde pamuk gibiler
Açıldıkça gözlerin uykundan kalkıp
Yazılacak şeyler hiç biter mi
...
Seni görünce insan tanıyor kendini
Utanıyor aynalar bakmaya
Dağılmış parçaların her biri
Saplanır arkadan arkaya
Bedenimde diken gibiler
Seni görünce şiir yazıyor kendini
Utanıyor sözcükler susmaya
Ayrı kağıtlarda her biri
Gelmezler hiç yanyana
Zihnimde çamur gibiler
...
Seni görünce
...
Açıldıkça gözlerin uykundan kalkıp
Yazılacak şeyler hiç biter mi
Açıldıkça gözlerin düşünden uyanıp
Bir şiirin bitmesi muhtemel mi
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder