miad

Zaman  okyanusun en derin tarafından vurulmuş 

soğuk

kıyıya vurmuş
parlak ama yalnız
bir kabuk kadar 

buruk 

Zaman
dalgaların çarpan yüzlerinde 

                                                pişmanlık

Hor görülmüş  iki yüzlü anılarda 

                                                        açlık 

Zaman
bir kalemin kağıdı öptüğü anda 

                                                       durgun  

Bavulunu topladığı her halükârda

                                                                suskun
...

Zaman  biriken yıllarda 

ayrılık 

henüz toy yaşlarında

anlık
...

Zaman
meydan okur ölüme
...

Sonra
su olur
akar
yolunu bulur
....
zaman
meydan okur ölüme
sonra
su olur
akar ömrüme
...