kağıt

Katlanmış tüm kağıtlar açılmalı ,
Yola çıkan adımlar bırakmalı yerini gerçeklere ;
Tüm evren tek bir gerçekle kararıyor .
İki parmağım arasında tuz buz oluyorsun .

Tasvir etmek zor .
Seni bir ağaca benzetiyorum .
Dalları , kökü , yaprağı kor .
Tomruğu kalıyor iki omzumun arasına , sarılıyorum.

Boynuma dolanmış kalın bir urgan .
Ne bir gemiyi salıyor denize ,
Ne beni göğe...
Çare yok , kalmamış yol yordam .

Katlanmış tüm kağıtlar açılmalı .
Askıda kalmış arsız bir hayat .
Kokusu yükseliyor , buram buram !
İçime çekiyorum , ne taze ne bayat.