“Şeb-i Arûs”

Sen küçücük elleriyle yeryüzünü yakan adam ,

Sıcaklığın Ege'den duyuluyor .

En büyük sayrılık* sana , en büyük hasret sana ..

Hepsi önünde eğilmiş bir yudum kabulleniş istiyor . 

Belki saatlere , mevsimlere sığdırdım , belki sıcaklığına sebep aradım.

Şimdi gönlüm af diliyor .

Biten her vuslat bir sonrakine güfte*,

Bir kelam ediyor yüreğin !

Ve yüreğime denk sarılıyorsun.

Bir vapur ucunda, bir köprü başında , bir sokak aralığında nefeslerim kalıyor 

Sen parmaklarımın ucundan "mazi dönüşlü" munsab* yollarına gidiyorsun .

Her dönüşlerinde bir parça geçmiş , bu ne elem* bu ne meşakkat*

Kâfi.. Bu ayrılık ziyade .

Şimdi dudaklar var , öpüşmek zaruri  .

*Sayrılık = Aşırı düşkünlük , tutku
*Güfte = Müziğin yazılı metni
*Munsab = Kavuşma , denize veya ırmağa kavuşan dökülen su