ardıç

Ayakların değmeden betona , ıslak yollardan

Yükselir daha da hiç aşağı bakmadan.

Yırtılır gibi gırtlağın ; haykırır sesleri.

Koşaradım gelir tanıdık birileri.

Anca o vakit döner vicdan.

Bu zamanda böyle yalnızlık.

Kaçamak gibi.

Can verir toprağa ; ektiğin her tohum.

Gölge eder , almaşık yapraklar.

Çekinir gövdesi aşağılara doğru

Bakar yüzüme ; bi' var bi' yokum.

Anca o vakit budanır dallar.

Bu zamanda böyle yalnızlık.

Düşmek gibi .

Yağmurla beslenir ruhun , zap suyu misali

Yaz sıcağında delirir içindeki şuhun

Ve susar nazikçe.

Zayıflar sesin derinlere indikçe ;

Titrer , ağzından ırak koylarda.

Bu zamanda böyle yalnızlık.

Yüzmek gibi .

Mazlumların ibresiyle görülmüyor zaman,

Su kaçmış kadranına , tökezlemiş yelkovan.

Ve sonra kanatır geçmişi.

Önce ardıç kuşunun sesi tırmalar seni.

Anlarsın vakit doldu , battı dikeni.

Bu zamanda böyle yalnızlık

Ölmek gibi .