yaşamak dediğiniz

bugünleri yarınlara bıraktınız
dünler bugünden alacaklı
umursamadınız çiçekleri
durum o an öyle gerektirdi
ve asla meyve vermedi

bugünleri yarınlara taşıdınız
dünler bugünün kiracısı
elverişsiz adımlarınıza
yutkunmak dahi yetmedi
tuğlalar yollara serildi

ufak taşlar biriktirdiniz
kıramayacağınız taşlar
sivri , keskin , köşeli
okyanusları serdiniz boğazlara
taşlar yuvarlanıp gitmedi

bugünlerde bastırdınız
dünlerin figanlarını
tutkusuz , aşksız , çatısız
ya çok şey istediniz
ya da azını eliniz bilmedi

anılar doğurdunuz
koca adamlar , küçük kadınlar
şahitler , müfteriler oldunuz
Çok şey beklediniz 
ve dahasına miadınız yetmedi

sizin çiçekleriniz de 
tuğlalarınız ve meyveleriniz
yuvarlak taşlarınız oldu oysa
hiç birini görmediniz

yahut bakacak yüzünüz kalmadı

anma anında

harfler
uzantılarının yetmediği anılarda
bir s sesinin kuyruğunda dolaşıyor
sayfalarda
kayboluyorlar
bazen süslü kafiyeler yakışmıyor
bembeyaz kağıtlara tutunuyorlar
bir r sesinin tutunduğu gibi
orak gibi

hikayelerse 
bir sondan bir ilkten hep uzaktalar
yazıdan direk kışa geçiyorlar

bazı pencereler hiç kapanmıyor
geceleyin 
yanık kablo kokusu sarmışsa da şehri
usul usul bulutlara
ateşin özgürlüğü
bulduğu gibi

bazı yataklara hiç gidilmiyor
beğenmiyor kılıfı bedeni
terkedilmişliğin izi
işte orada
beş parmak / iki de bacak

bazı pencerelere  bazı yataklardan gidiliyor 
bazı yataklarsa 
penceresiz geçilmiyor 

harfler 
harfler mi
harflerse sürgüne uğramış anılarda
anılarsa
anma anında savruluyorlar
yazdan kalma bir odunla
kışın yakılmış ateşlerde
ağırlanıyorlar
...
sonra
usul usul bulutlara
buram buram kokuyorlar